نحوه بهره برداری گز انگبین به روش سنتی که طبق گزارش یک سفرنامه نویس اروپایی دست کم ۲۰۰سال قدمت دارد:
روش چوبزنی: ساکنان مناطق گز خیز مانند خوانسار و فریدن و عشایر و سایر بهره‌برداران با استفاده از وسایل ساده‌ای که خودشان با بهره‌گیری از مصالح طبیعی درست کرده‌اند اقدام به ضربه‌زنی و یا به اصطلاح چوبزنی می‌کنند.
هنگام بهره‌برداری، یک چوب دایره شکل بزرگ که با پوست گوسفند یا چیزهای مشابه شبیه به یک قاشق بزرگ شده را در زیر سرشاخه‌های بوته گون نگاه می‌دارند و با چوب دستی که سر آن بشکل دایره یا بیضی شبیه راکت تنیس است روی شاخه‌ها به آرامی ضربه می‌زنند.
پس از آن برای جداسازی و تا حدودی خالص کردن مواد بهره‌برداری شده با استفاده از کم یا الکی که از جنس پوست گوسفند یا آهو است و اغلب توسط کولی ها ساخته می شد، چندین بار آن را غربال می کنند.
ظرف جمع آوری گز در گویش خوانساری: کمسیل - در گویش لری: دوال یا سیله
چوب ضربه زدن به گون در گویش خوانساری: خیزرون - در گویش لری: اربه کودی یا کوبه
