شهد ترنجبین در پت 210گرمی

#ترنجبین #ترانگبین

نام لاتین: Manna of hedysarum

رنگ طبیعی: ترنجبین شیره‌ای سفید رنگ است که چنانچه در مجاورت گرد و خاک باشد به رنگ زرد در می‌آید و اگر در مجاورت رطوبت باشد به رنگ زرد و یا قهوه‌ای تبدیل می‌شود.

گیاه میزبان: گیاه حاج یا خارشتر یا خاربز (با نام علمی Alhagi maurorum) یا گیاه ترنجبین (Camel thorn) یا خاربز.

رویشگاه ها: گیاه خارشتر درختچه یا بوته خاری است که در بیابان‌ها و دشت‌های کم ارتفاع ایران مانند خراسان، یزد، تبریز، زرند کرمان، اطراف قم و بوشهر به طور خودرو فراوان دیده می‌شود.

ترکیبات: ترکیبات قندی مختلفی چون گلوکز و فروکتوز، ساکاروز و تری ساکارید. همچنین دارای تانن و آنتوسیانین است.

برخی خواص: ترنجبین گاهی جهت شیرین کردن جوشانده گیاهی استفاده می‌شود که معمولا اگر به همراه فلوس استفاده شود خاصیت عفونت زدایی دارد. ملین و مسهل تسکین عطش و تب سکین سرفه و درد سینه خاصیت ضدعفونی کنندگی خوبی دارد و میکروب ها را از بین می برد باز کردن مجاری ادرار، صدای شکم، تب کودکان و نوزادان، لینت مزاج، تب‌بر، تسکین سرفه، از بین برنده زردی، درد سینه و برطرف کننده یبوست و عفونت زدایی.

نحوه تشکیل: ماده‌ای است شیرین که به صورت شبنم روی شیرابه‌های برگ و ساقه‌های گیاه میزبان می نشیند که در نتیجه عمل حشره‌ای به طور طبیعی و با ایجاد شکاف به خارج تراوش می‌شود.

نحوه برداشت: در فصل گرمای زیاد و در اواخر تابستان روی برگها و شاخه های این گیاه قطرات ترنجبین شبها ظاهر می شود و روستاییان محل صبحهای خیلی زود قبل از طلوع آفتاب آن را جمع آوری می نمایند.

زمان برداشت: در اواخر تابستان روی ساقه های خشک شده گیاه.

پیشنهاد مصرف: دوز مصرفی به عنوان ملین بر حسب سن بیمار بین 10 تا 70 گرم با کمی آب است. به مقدار زیاد مسهل است.

طبیعت: گرم، ولی در عین حال تر است.

موارد منع مصرف: بین مان ها تنها ترنجبین است ، که تولید صفرا می کند. در تب های حاد، آبله مرغان و انواع حصبه و اسهال خونی و بواسیر و پیدا شدن خون در ادرار، از خوردن ترنجبین خودداری کنید.