شکرتیغال پاک شده (به انگلیسی Echinops) - بسته 50گرمی
کد محصول: A040
اتمام موجودی
اسامی دیگر: شکرتیار، خارشکر، تیغ قندک یا شکرکه
رنگ طبیعی: سفید مایل به زرد و جنس آن از گل سفید و شکل تخم مرغی به اندازه یک فندق
گیاه میزبان: بوته ای به نام کنوره یا شکرتیغال یا ماری تیغال گیاهی است خاردار بشکل خارخسک که گل‌هایش به‌شکل گلوله‌ای خاردار و آبی‌رنگ در انتهای ساقه قرار دارند.
رویشگاه گیاه میزبان: در اغلب استان‌های ایران به ویژه یزد (مهریز) خراسان فارس(جهرم) اصفهان کرمان کرمانشاه همدان لرستان شاهرود مازندران و تهران در بلندای 1800 متری از سطح دریا رویش و پراکندگی داشته. در بسیاری از مناطق ایران به رغم وجود و وفور گیاه شکرتیغال آثاری از فعالیت و وجود حشره مشاهده نمی‌شود
ترکیبات: ترکیبی از مواد سلولزی و نشاسته و مواد ازته و به‌مقدار زیاد (در حدود 25 درصد) و 23 درصد قند مخصوصی بنام ترهالوز.
برخی خواص: از قدیم شکرتیغال ملین و متعادل کنندهٔ دستگاه گوارش بوده است. درمان و یا تخفیف بیماری های ریوی به عنوان خلط آور ، برطرف‌کننده سرفه ، تحریک دستگاه تنفسی تحتانی ، ملین سینه ، رفع خشونت سینه ، صاف کردن صدا و رفع خشکی گلو ، درمان تنگی نفس و آسم. درمان افسردگی ، یبوست و چاقی ، تب بری، تسکین سوزش سردل نیز برای این گیاه ذکر شده است. اثر مثبتی بر حافظه و قدرت یادگیری دارد. به واسطه اثرات آنتی اکسیدانتی تری هالوز، شکر تیغال می تواند به عنوان یک ضد سرطان کاربرد داشته باشد.
نحوه تشکیل: حشره‌ای از راسته ٔ قاب‌بالان بنام خزوکک برای نگهداری تخم‌ها و نوزاد خود روی گیاه شکرتیغال پیله‌ای می‌تند به اندازه یک فندق که سفیدرنگ است. نوزاد پس از آن‌که به حشره بالغ بدل شد پیله را سوراخ می‌کند و از آن خارج میشود. پیله ٔ این حشره که از ترشحات گیاه شکرتیغال ساخته شده، انگبین شکرتیغال است.
نحوه برداشت: اغلب شکر تیغالها (شکرکه) حاوی حشره نمی باشد ولی در بعضی موارد نیز حشره داخل آن است.
زمان برداشت: شهریور و مهر
طبیعت: معتدل و تر
موارد منع مصرف: مصرف مقدار زیادتر از 20گرم توصیه نشده است.
افزودن به سبد خرید
- English-عربی
- مواد اولیه
- شرایط نگهداری
- ابعاد
- زمان ماندگاری
- سایر توضیحات
- نظرات
هنوز نظری ثبت نشده
اولین نفری باشید که نظر میدهید
ثبت نظر