شورگز (گز شاهی یا انگبین چکیده، به انگلیسی Manna of Tamarix) - بسته 100 گرمی

#مانگز #گزشهداد

رنگ طبیعی: سفید مایل به زرد

گیاه میزبان: دو گونه گز در اطراف کویر لوت وجود دارد که گز تولید می کنند . اولی درختچه ای است که دارای برگهایی به رنگ سبز نسبتاً مات ، باریک ، نوک تیز ، ساقه آغوش و فشرده به هم که اختصاصاً در غالب مناطق نسبتاً گرم مانند نواحی جنوبی ایران می روید و ارتفاع آن تا 2 متر است. میوه ها پوشینه و بیضوی است که پوست آنها دارای طعم قابضی است . میوه کمی تلخ و دارای اثر دارویی است و در بعضی کتابها ریشه گیاه را موثر ذکر نموده اند . این گونه را به نام Tamarix gallica و به نام محلی کورگز ذکر گردیده است. گونه دوم درختچه ای است با ارتفاع حداکثر یک تا دومتر که سطح برگها پوشیده از غده می باشد. ساقه ها به رنگ قهوه ای مایل به خاکستری می باشد . نام محلی آم گلی گیسک می باشد و ازاین گونه های گز تحت عنوان tamarix gemanica نام برده شده است.

ترکیبات: ساکاروز ، قند تبدیل یافته و نیز یک موسیلاژ قابل هیدرولیز ( تحت H2SO4 ) و پراکسیداز و ...

برخی خواص: علاوه بر مصارف تهیه شیرینی ،در مداوای بیماری های سینه بکار می رود.

نحوه تشکیل: بر اثر گزش نوعی حشره از راسته جور بالان (Homoptra) به نام Manniparus coccus به خارج ترشح می شود.

نحوه برداشت: در فصل بهره برداری هر روز صبح ، زنان و کودکان از آبادی های اطراف به طرف جنگلهای گز رفته و به جمع آوری شیره گز اقدام می کنند. جمع آوری بصورت کاملا سنتی صورت میگیرد بطوریکه هر شخص با حمل کیسه ای به جمع آوری شیره سفت شده از سطح گیاه میپردازد. جمع آوری شیره گز احتیاج به اعمال خاصی ندارد ، چنانچه ذکر شد در اثر گزش حشره شیره پرورده از محل زخم خارج شده و به تدریج سفت می شود . محل گزش در هر قسمت ساقه گیاه که دارای بافت نرم است می باشد .

زمان برداشت: اوایل مهر ماه تا اواخر آذرماه میباشد و درصورت وقوع بارندگی در این فصل، این دور کوتاهتر خواهد بود و اولین بارندگی در منطقه باعث عدم ترشح شیره می‌گردد. حتی شبنم و رطوبت زیاد از ترشح شیره جلوگیری بعمل می‌آورد و باعث تعطیلی کار بهره برداران می‌شود. (هر ساله به طور متوسط قریب به 30 تن شیره از جنگلهای گز منطقه شهداد استحصال می‌شود).

پیشنهاد مصرف: مشابه بقیه انگبین ها با حل کردن داخل آب جوش و صاف کردن شیره به دست آمده.

طبیعت: -

موارد منع مصرف: -