گز انگبین خالص درجه یک (گز خوانساری) - بسته 50گرمی (Persian Manna)

#گز_انگبین #گز_خوانسار #خشک_انگبین #شهد_پارسی
نام لاتین Persian Manna

رنگ طبیعی: دانه‌های ریز شکر رنگ رنگ با سفید مایل به زرد و در صورتی که نا خالصی‌هایی برگ‌های گیاه مولد را داشته باشد، قطعات سخت به رنگ سبز کمرنگ است.

گیاه میزبان: گون گزی با نام علمی Stragalus adcendens به عربی طرفا یا طرفت المن واتل یا درخت گز تاماریکس گالیکا یا Tamarix gallica

رویشگاه ها: خوانسار، فریدن و اطراف آن در رشته کوه زاگرس، مناطقی از چهارمحال و بختیاری. در سایر مناطق کشور (البرز مخصوصا مرو آباد و عباس آباد، نزدیک پل جاجرود – در جنوب ایران شیراز، آبادان ، بوشهر – در غرب ایران و همچنین در کرمان و بلوچستان) نیز از این درختچه می روید ولی پشه ندارد و گز انگبین به دست نمی آید .

ترکیبات: 30تا42درصد قند احیا کننده فروکتوز، درصدی قندهای چندتایی (پلی ساکاریدها، لولوز و … )، 2تا3 درصد ساکارز ، 1تا5 درصد خاکستر، 14تا20 درصد رطوبت، 3تا8 درصد ترکیبات غیرمحلول در آب (مانند ذرات گیاهی) و 2تا3 درصد موسیلاژ، صمغ، الکل، موادمعدنی و عوامل زنده می باشد. به طور کلی عاری از گوگرد، ازت، تانن، آلکالوئید، و هالوژنها (کلر، برم و ید) است. حاصل هیدرولیز اسیدی پلی ساکاریدهای موجود در مان گون، گلوکز، زایلوز و مانوز می‌باشد.

برخی خواص: ملین و تسکین دهنده است که می تواند در دردسینه و التهاب ریه موثر واقع شده و ناراحتی تنفسی را تا حدودی رفع کند. می تواند به تقویت دستگاه گوارش و هضم و جذب مواد غذایی در بدن کمک کند. ضد عفونی کننده دستگاه گوارش است. همچنین از خواص آن تقویت کبد و معده و روده ها، نرم کنندگی گلو و سینه، مقوی، بادشکن، مسکن و تقویت اعصاب است. فروکتوز یا قند میوه، قند ساده ایست شیرین تر از ساکارز و بطئی تر و کندتر از قندهای دیگر جذب می گردد. همانند عسل یکی از منابع غنی این قند کمیاب است که می‌توان از فروکتوز آن برای کمک به تولید مثل انسان و نیز در افراد مبتلا به دیابت استفاده نمود.

استفاده آن در گز باعث حفظ رطوبت گز و در نتیجه نرم و تازه ماندن آن برای مدت چندین هفته می شود.

نحوه تشکیل: نیش حشره ای به نام پسیل‌گز (کوکوس مانی پاروس یا Cyamophila astragalicola) به برگ و شاخه های گون گز به دست می آید . این حشرات پس از مکیدن شیره ی پرورده گیاهان آن را به کیسه ای در بدن خود می برند و در آنجا تبدیل به شربتی شیرین می کنند که پس از خارج شدن از بدنشان منعقد شده و به انگبین می شود. شبیه زنبوری که کندون آن ساقه و برگ گیاه گون گز باشد.

نحوه برداشت: ضربه‌زنی و یا به اصطلاح چوب‌زنی می‌کنند. نحوه برداشت در فروشگاه گز جامی شبیه سازی شده است.

زمان برداشت: وقتی که اکثر نوزادان پشه به سن 4 و 5 رسیدند بیشترین تولید را دارند. در این تاریخ که مصادف با نیمه شهریور ماه می‌باشد ترشحات مان به صورت رشته‌های نخی شکل و ریز به رنگ سفید روی سرشاخه‌های گون‌های بارور و یا در انتهای بدن پوره‌ها دیده می‌شود که در اصطلاح محلی می‌گویند گیاه ستاره زده است.

پیشنهاد مصرف: 50گرم انگبین به صورت جوشانده تهیه شده و هر بار 20تا50 گرم مصرف شود.

طبیعت: طبع برگ، ریشه و پوست آن سرد و خشک است و طبع شهد آن گرم و خشک است.

موارد منع مصرف: هنوز مضراتی شناخته نشده.
منابع: چند مقاله تحقیقی و کتاب زبان خوراکیها